Het was op 9 mei 1920 dat een stelletje voetballiefhebbers bijeen waren in Café Muijs (het huidige café De Kroeg) op de Schinvelderstraat. Het doel was om tot oprichting van een voetbalclub te komen. Tevoren waren reeds drie pogingen mislukt. Ditmaal echter kwam de club tot stand en de naam werd “Rhenania”. De vereniging werd dus geboren in de Rozengaard. Staande de vergadering traden de volgende leden toe : P. Vandeberg, J. Vandeberg, A.J. Janssen, H. Even, J. Wijnbergen, M. Wijnbergen, H. Hof, K. Reitsma, T. Reitsma, L. Frijns en C. Elands. Het bestuur werd als volgt samengesteld : J. Janssen, voorzitter, C. Elands, secretaris en J. Vandeberg, penningmeester. Op de oprichtingsvergadering moest ieder lid onmiddellijk 4,50 gulden (€2,05) betalen voor dekking der eerste onkosten, verder werden nog per hoofdelijke omslag de doelpalen en ballen berekend. Buitendien had ieder nog de aanschaffingskosten van de kleding. Voor het eerste speelveld werd gekozen voor een terrein aan de Schinvelderstraat.
In het seizoen 1920-1921 werd voor het eerst aan de competitie deelgenomen en wel in de 2e klasse van de LVB (Limburgse Voetbal Bond). Het team, te zien op de foto hieronder, bestond uit de volgende spelers:
In het seizoen 1921-1922 werd door promotie bij keuze de club ingedeeld in de 1e klasse van de LVB.
Het seizoen 1922-1923 werd het eerste succesjaar, het kampioenschap in de afdeling werd behaald en tevens het kampioenschap van de LVB. Hieraan verbonden was de promotie naar de 3e klasse NVB.
Het seizoen 1924-1925 leverde weer een kampioenschap op en er volgde promotie naar de 2e klasse.
Op 1 mei van dit jaar werd bij besluit van de Buitengewone Algemene Vergadering de naam van Voetbalvereniging Rhenania gewijzigd in Sportvereniging Staatsmijn Hendrik. Ook werd er van speelveld veranderd. Het terrein aan de Venweg dat eigendom was van de Staatsmijn Hendrik werd in gebruik genomen. We mogen dit gratis bespelen en ontvangen ook nog 250 gulden (€113,45) subsidie per jaar. In verband met de verandering van speelveld kregen we ook een nieuw clublokaal en wel Hotel L’Ortije in Rumpen.
Er werd bij Limburgia gestart met jeugdvoetbal.
Het clubblad de Limburgia Omroeper ziet het levenslicht.
Bij besluit van de Algemene Vergadering, gehouden de 14de juli 1936 werd de naam Sportvereniging Stm.Hendrik gewijzigd in Sportvereniging Limburgia.
Bij besluit van de Algemene Vergadering, gehouden de 14de juli 1936 werd de naam Sportvereniging Stm.Hendrik gewijzigd in Sportvereniging Limburgia.
Nadat er vanaf 1925 onafgebroken in de 2e klasse van de KNVB (die in 1929 “Koninklijke” was geworden) werd gespeeld behaalden we in het seizoen 1938-1939 het kampioenschap in de 2e klasse. Ook de promotiecompetitie tegen Bleijerheide, Helmond en Middelburg werd winnend afgesloten. Promotie naar de 1e klasse was een feit.
In het seizoen 1939-1940 werd er voor het eerst een trainer in vaste dienst aan de vereniging verbonden en wel de Hongaar Joan Pilcsik. Jammer was het dat de spelers slechts één jaar onder deze kundige trainer hebben kunnen trainen. In verband met de oorlogsomstandigheden moest hij terug naar Hongarije. In dit seizoen werd er een noodcompetitie gespeeld die geen promotie en degradatie kende.
In het seizoen 1940-1941 eindigen we op de laatste plaats en moeten we degradatiewedstrijden spelen tegen de kampioenen van de 2e klasse te weten Picus (Eindhoven), Miranda en RBC. In deze nacompetitie behaalden we één punt te weinig om het eersteklasserschap te prolongeren.
In het seizoen 1941-1942 werd er een tweede plaats behaald in de 2e klasse. Omdat het Bondsbestuur had besloten om de zuidelijke 1e klasse op te splitsen in twee afdelingen zouden er door deze tweede plaats promotiewedstrijden gespeeld moeten worden tegen de laagst geplaatste eersteklassers. Deze protesteerden hiertegen bij het Bondsbestuur dat echter niet afweek van het genomen besluit. Twee dagen voordat er begonnen werd met het spelen van deze wedstrijden moest het Bondsbestuur in opdracht van de Gemachtigde voor de sport in Nederland het besluit ongedaan maken. Het vierde elftal behaald het kampioenschap in haar klasse.
Het seizoen 1943-1944 bracht ons het kampioenschap. Rechtstreekse promotie was niet mogelijk omdat het seizoen 1942-1943 geen promotie- en degradatieregeling had gekend. Derhalve moesten we twee beslissingswedstrijden spelen tegen de kampioen van dat seizoen nl. Waubachse Boys. De eerste wedstrijd werd in Waubach gespeeld en hier verloren we met 1-0. De tweede wedstrijd in Brunssum werd echter op overtuigende wijze met 8-1 gewonnen. Door deze overwinning werd Limburgia in de gelegenheid gesteld de promotiewedstrijden te spelen tegen Sittardse Boys (het huidige Fortuna Sittard), VVV, Goes en TSC. Limburgia eindigde op de eerste plaats en promoveerde naar de eerste klas.
Het seizoen 1944-1945 werd na drie wedstrijden stilgelegd vanwege de oorlogsomstandigheden. Op initiatief van Limburgia werd besloten om over te gaan tot het spelen van een noodcompetitie. Direct na de bevrijding werd getracht een fusie tot stand te brengen tussen de RK Voetbalvereniging Rumpen en Limburgia. Na diverse vergaderingen over dit punt te hebben gehouden, werd in de Buitengewone Algemene Vergadering van 28 januari 1945 een fusie tussen beide verenigingen gesloten en werd er een Geestelijk Adviseur aan de vereniging toegevoegd.
In het seizoen 1945-1946 werd er weer een normale competitie gespeeld. Dit seizoen is een hoogtepunt geworden in de geschiedenis van de vereniging. Voor de eerste maal wist het eerste elftal beslag te leggen op het kampioenschap van District VI en viel onze spelers de eer te beurt te mogen spelen om het kampioenschap van Nederland. De kampioenen der overige districten waren : Ajax, Heerenveen, Haarlem, NEC en NAC. In de competitie om het kampioenschap van Nederland eindigden we op de laatste plaats. Er werden van de 10 wedstrijden slechts drie gewonnen en wel op ons eigen terrein tegen Ajax, NEC en Heerenveen. In augustus werd er deelgenomen aan het jubileumtoernooi van BVV (FC Den Bosch). Hieraan namen deel : Hermes DVS, BVV, Limburgia en Lierse SK. Winnaar werd Limburgia.
Sjra Jacobs en Jeu Theunissen worden geselecteerd voor het Zwaluwenelftal. In november werd er gespeeld tegen het destijds befaamde Norrköping uit Zweden. Limburgia weet deze wedstrijd met 3-2 te winnen. Ook werd er vriendschappelijk gespeeld tegen Lyra (Lierse SK) welke wedstrijd met 5-3 verloren werd en in de kuip tegen Feijenoord, waar met 4-2 gewonnen werd. Kampioenschappen zijn er voor het derde elftal (in de reserve 2e klasse) en bij de jeugd het B- en C-elftal. Limburgia werd in de competitie vierde achter MVV, Sittardse Boys en PSV. Een opmerkelijk feit uit deze competitie willen we u niet onthouden. Op 24 maart van dat jaar vond er een ontzettende mijnramp plaats op de Staatsmijn Hendrik, waarbij als een der eerste slachtoffers de vader van doelman Sjra Jacobs werd geborgen. Naar aanleiding hiervan verzocht Limburgia bij de KNVB om uitstel van de uitwedstrijd tegen PSV. Dit werd door de KNVB geweigerd. Het volgende artikel hierover werd geplaatst in de Limburgia Omroeper. De tekst hebben we in de originele staat overgenomen. 2 Winstpunten in mindering, enz. wegens??..Mijnramp ?! De mijnindustrie, die de laatste jaren zo in het brandpunt der belangstelling staat, werd weer eens het gesprek van den dag, toen op 24 Maart via Pers en Aether wereldkundig werd, dat de Hendrik door een der ergste mijnrampen in onze historie werd getroffen. Wat dit voor onze vereeniging, wier leden practisch allen mijnwerkers zijn, beteekent, zal iedereen zonder meer duidelijk zijn. In ons eerste elftal b.v. zijn 10 mijnwerkers opgesteld, waarvan 7 ondergronders. Het hoeft daarom geen verwondering te verwekken, dat voor ons reeds bij voorbaat vaststond, dat onder deze droevige omstandigheden, die zich temidden van onze arbeidskameraden afspeelden, niet aan voetballen gedacht kon worden. Ons Bestuur stelde zich daarom met den KNVB in verbinding en voor de eerste maal in onze voetballoopbaan werd om uitstel gevraagd. Dit was dus voor den wedstrijd tegen PSV in Eindhoven op 30 Maart. De omstandigheden werden klaar en duidelijk aan de Bondsinstantie voorgelegd, doch als resultaat kregen we nul op request. Nadat Woensdag in een Bestuursvergadering en bloc werd besloten om in geen geval te spelen, was een telegram te elfder ure van dhr. Lotsy (voorzitter Nederlandse voetbalbond) aanleiding om op Zaterdag nogmaals de koppen bij elkaar te steken en in een nieuwe vergadering ons standpunt nader te bepalen. Uiteindelijk werd toen maar besloten om voor de stok achter de deur te zwichten en den wedstrijd tegen PSV onder protest te spelen. Wie een greintje begrip heeft van het kameraadschaps- en solidariteitsgevoel tusschen de mijnwerkers onderling, kan begrijpen, welke zware gang onze reis naar PSV beteekende en in welke timide en geprikkelde stemming de reis naar Eindhoven aanvaard werd. De houding van den KNVB is verder onverklaarbaar als wij bedenken dat voor Limburgia op Paaschmaandag geen wedstrijd werd vastgesteld. De motiveering van den KNVB “wegens het vergevorderde seizoen” blijkt dus slechts een “wassen neus” en kan slechts als dictatuur gebrandmerkt worden. Tenslotte willen wij hier nog aan toevoegen, dat ons bij de uitstel-weigering werd gezegd, dat ’t gewenscht was om zoo spoedig mogelijk naar normale verhoudingen terug te keeren. Als wij dan echter bedenken dat op dat moment slechts 6 van de 13 slachtoffers geborgen waren en dat men ons verplichtte te spelen, terwijl er nog 4 overleden arbeidskameraden waren opgebaard, krijgen wij een heel eigenaardig idee over de opvattingen van de betreffende Heeren. Het geheel heeft bij de Mijnbevolking een misselijken indruk gemaakt en wij willen dit artikel dan ook niet besluiten zonder een felle aanklacht tegen het KNVB-Bestuur in deze kwestie. Een protestschrijven van dezelfde strekking is inmiddels aan het KNVB-Bestuur verzonden.
Sjra Jacobs en Frits de Graaf worden geselecteerd voor het Zwaluwenelftal. Er werden vriendschappelijke wedstrijden gespeeld tegen de profclub Admira Wien (1-4 nederlaag) en Victoria Pilsen (3-3). In de KNVB bekercompetitie werden we pas in de halve finale door Wageningen uitgeschakeld.
Op de laatste competitiedag verspelen we een beslissingswedstrijd om het kampioenschap tegen BVV doordat we met 1-2 van VVV verliezen. In deze wedstrijd missen we liefst twee strafschoppen. In april werd er meegedaan aan het internationale toernooi van Standaard Luik. De andere deelnemende ploegen waren Hajduk Split, Boldklubben Kopenhagen en een Luiks combinatie-elftal. Hier was geen succes voor ons weggelegd. Bij de jeugd worden het A- en B-elftal kampioen. Het vierde elftal degradeert naar de 2e klasse. Mathieu Spanjer wordt geselecteerd voor het Nederlands militair elftal.
We vierden ons 40-jarig jubileum. In de competitie ontsprongen we degradatie door op de laatste competitiedag met 5-0 te winnen van VSV, die door een overwinning bij ons de kampioensvlag hadden kunnen hijsen. Deze lage klassering werd ook mede bepaald door de puntenaftrek die we kregen vanwege de gestaakte wedstrijd bij RCH. Voor de laatste vijf minuten van deze wedstrijd mochten we nogmaals naar Heemstede afreizen om te beginnen met de stand 2-2 en een strafschop voor RCH. Deze werd door hun benut en in deze stand kwam geen wijziging meer. Dit jaar was er slechts een kampioensteam nl. B3.
In dit jaar werd wederom een zesde plaats bereikt in de eindrangschikking. Vriendschappelijk werd er gespeeld tegen Hildesheim wat een 4-1 overwinning opleverde. Ook dit seizoen slechts een elftal kampioen bij de jeugd. Het succes was weggelegd voor het C3 elftal. De KNVB lanceert een nieuw saneringsplan voor het betaalde voetbal. Zij willen vanaf het seizoen 1962-1963 gaan spelen met één eredivisie, één 1e divisie en twee 2e divisies. Hiervoor zullen de nummers 8 t/m 18 uit de eindstand van de beide 1e divisies degraderen en de nummers 7 spelen een beslissingswedstrijd tegen de kampioenen van de 2e divisie. De nummers 11 t/m 16 van de 2e divisie zullen moeten terugkeren naar de amateurs.
We eindigen op de zesde plaats achter kampioen Heracles, Excelsior, Elinkwijk, RBC en Enschedese Boys waardoor we in de 1e divisie blijven. Ondanks de belangen die er deze competitie op het spel stonden winnen we de fair-play cup door als enige Nederlandse vereniging geen strafpunten te krijgen. Dat betekende dat wij in dat seizoen geen enkele veldverwijzing of officiële waarschuwing ontvingen en tevens ook niet bestraft werden door neutrale waarnemers. Hiervoor mochten wij de wisselbeker en een geldbedrag van 2000 gulden (ruim 900 euro) in ontvangst nemen. Op 29 oktober overleed Frits Cox de midvoor uit ons kampioenselftal uit 1950. Frits mocht slechts 39 jaar worden.
Een dieptepunt in onze historie. Samen met Roda jc degraderen we naar de 2e divisie. Ons B1 elftal werd kampioen.
Op 4 december van dat jaar overleed geheel onverwachts onze contractspeler Rik Aspers. Op dezelfde dag werden onze kleedlokalen en bergruimtes door een brand verwoest, waarbij een groot aantal bekers en trofeeën verloren gingen. In de competitie eindigden we op de zesde plaats. Bij de jeugd werd het C1 elftal kampioen. Er werd gestopt met het uitgeven van het clubblad de Limburgia Omroeper, andere plannen lagen hier in het verschiet.
Bij aanvang van het seizoen 1965-1966 werd er bij de thuiswedstrijden de sportkrant “de Limburgiaan” in een oplage van 17.000 gratis huis-aan-huis bezorgd. Vanaf februari 1966 werd de oplage vergroot naar 22.000 exemplaren want het bezorgingsgebied werd uitgebreid met Ubach o.Worms, Nieuwenhagen en Schaesberg. Aan het slot van dit competitiejaar stonden we op de achtste plaats. Ook de hieropvolgende seizoenen eindigden we in de middenmoot.
Bestuurlijk komt er een splitsing tussen het betaalde- en amateurvoetbal. Een geheel eigen bestuur zal vanaf hier de belangen van de amateurs van Limburgia behartigen. Tevens werd gestopt met de uitgave van de voetbalkrant “de Limburgiaan”. De kosten hiervoor waren niet meer op te brengen. In de competitie was er weer een middenmootplaats voor ons weggelegd.
Op gepaste wijze werd het 50-jarig jubileum gevierd.
De voorgaande seizoenen was telkens een plaats in de middenmoot bereikt. In 1970 verraste de KNVB de verenigingen met de mededeling dat er een sanering in het betaald voetbal zou plaatsvinden aan het einde van het seizoen 1970-1971. Op de algemene vergadering van de KNVB werd door alle clubs, met uitzondering van Limburgia, ingestemd met de opruiming en dat zonder te weten welke criteria zouden worden gehanteerd. De clubs werden overrompeld door het KNVB-plan om op basis van toeschouwersaantallen te gaan saneren. Besloten werd dat de elf clubs, die op basis van een gewogen toeschouwergemiddelde over de voorgaande vijf seizoenen het minst in trek waren, terug moesten naar de amateurs. Sommige clubs hadden zich hierdoor zelf in de vingers gesneden. Het was een publiek geheim dat officiële toeschouwersaantallen vaak lager waren dan de werkelijke bezoekersgetallen. Dat scheelde de clubs namelijk weer in de afdracht van belastingen. Bij andere clubs schoten dat seizoen de toeschouwersaantallen omhoog door het gratis verstrekken van entreekaartjes op de plaatselijke scholen. Immers voor de kinderkaartjes was er slechts een lage belastingafdracht en zodoende kwam men niet op de zwarte lijst van de KNVB te staan. Derhalve moesten wij als financieel gezonde vereniging (mede door de jaarlijkse subsidie van 50.000 gulden van de gemeente Brunssum) terugkeren naar de tweede klasse bij de amateurs. De overige clubs die terug moesten keren naar de amateurs waren : EDO (Haarlem), Hermes DVS (Schiedam), ZFC (Zaandam), NOAD (Tilburg), RCH (Heemstede), SC Gooiland (Hilversum), SC Drente (Klazienaveen), RBC (Roosendaal), Baronie (Breda) en AGOVV (Apeldoorn). Deze roemruchte operatie zou met de inzichten van nu heel andere slachtoffers hebben opgeleverd. Tegenwoordig zou vooral gekeken worden naar de financiële huishouding bij de clubs.
Meteen in het eerste seizoen bij de amateurs werden we kampioen en promoveerden hierdoor naar de eerste klasse, toen de hoogste klasse bij de amateurs.
We behaalden weer een kampioenschap en promoveerden hierdoor naar de nieuw in te stellen hoofdklasse. In de allesbeslissende wedstrijd om het landskampioenschap spelen we op ons complex, voor 12.000 toeschouwers, met 0-0 gelijk tegen Elinkwijk dat hierdoor landskampioen werd.
We werden kampioen in de hoofdklasse met een grote voorsprong op RKC. In de strijd om het landskampioenschap behalen we de titel door een 2-1 overwinning op Weber Germanicus. Om het algemene Nederlands amateurkampioenschap spelen we twee keer gelijk tegen IJsselmeervogels. Zij beslisten de noodzakelijke strafschoppenreeks in hun voordeel. Door deze behaalde resultaten stond de deur open voor een terugkeer naar het betaalde voetbal, dit werd echter door de zogenaamde doorstromingscommissie tegengehouden.
In februari speelden we vriendschappelijk tegen Ajax en we verliezen pal voor het eindsignaal met 3-4.
Voor de wedstrijdgegevens en een verslag kunt u terecht op de website www.degoeieouwetijd.nl
Het 60-jarig jubileum werd gevierd.
Ook nu weer een jubileum, namelijk 50 jaar jeugdafdeling.
Vanaf 1976 speelden we met wisselende resultaten in de hoofdklasse. Dit jaar wisten we door een 3-2 overwinning tegen Urk het nationale bekerkampioenschap te winnen.
Op 23 september spelen we een oefenwedstrijd tegen IFK Götenborg die met 2-0 verloren gaat. Ondanks de nederlaag toch een bevredigend resultaat tegen een team dat zich dat seizoen had geplaatst voor deelname aan de Europa Cup 1 (de huidige Champions League).
Een zwak seizoen werd afgesloten met degradatie naar de eerste klasse. Het tweede elftal werd kampioen.
In de 3e ronde van de beker moeten we in de Kuip aantreden tegen Feyenoord. Deze wedstrijd wordt nipt met 1-0 verloren. Het A1 elftal werd kampioen en strandde pas in de halve finale in de strijd om de Bisschopsbeker.
Het 60-jarig jubileum van de jeugdafdeling werd gevierd.
De vereniging bestond 75 jaar, wat op gepaste wijze werd gevierd.
In de negentiger jaren werden nog enkele periodekampioenschappen gewonnen, doch promotie naar de hoofdklasse kon niet meer bewerkstelligd worden. Op 13 februari 1997 vond de eerste fusiebespreking met RKBSV plaats. Dit leidde uiteindelijk tot een samengaan per 1 juli 1998. Hierdoor verhuisden we naar het “Houserveld” en kregen we de naam BSV Limburgia. Aanvullingen op bovenstaand relaas zijn van harte welkom. Vooral betreffende de lagere seniorenelftallen en de jeugd.